สาเหตุจากการนั่งจัดบ้านจากบล๊อคที่เเล้ว สายตาพลันเหลือบไปเห็นสิ่งของต้องสงสัย ก๊ากกกกก ชั้นได้สิ่งนี้เเต่ใดมา นั่งนึกย้อนนึกก็พบว่า สิ่งของนี้่ผ่านมาได้เป็นเพลาเืเอบสองเดือนเเล้ว เเต่ก็ยังไม่ได้เเกะออกมาใช้ซะที
นิสัยเสียโดยส่วนตัว คือ เป็นโรคนักวางเเผน พอเห็นว่าอะไรจะหมด ต่อมกระตุกชั้นต้องตุน ๆๆๆ สุดท้ายของเก่ายังไม่หมด ของใหม่ยังไม่ได้ใช้ เเล้วเงินช้านมันหายไปไหนหมด
เจ้าอายครีมกล่องนี้ก็เช่นเดียวกัน ซื้อตอนไปเกาหลีเมื่อปีใหม่ เพราะสมองสั่งการทันทีหลังจากเปิดเเคตตาล๊อคบนเครื่อง ว่าอายครีมชั้นจะหมดเเล้ว พอซื้อกลับมาบ้าน กรี๊ดดดด อายครีมทำไมมันมีเต็มอย่างนี้ ของเก่าก็ยังใช้ไม่หมด ปลอบใจตัวเองเล็กน้อยโดยการโกยอันที่ไม่ใช้่กวาดลงไปทิ้ง เเล้วก็ปลอบใจตัวเองรอบสองว่ามันถู๊ก ถูก เเถมดี ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เปิดใช้ ก็เค้ารีวิวมาว่าดีนี่ยะ (คิดเอาเองตามเคย) จนวันนี้ก็ยังไม่ได้ใช้ เพราะว่าของเก่ายังไม่หมด (เเต่เงินหมดไปเเล้ว เจี๊ยก)
ปอลิง เกิดเป็นผู้หญิงเนี่ยมันลำบากจริง ๆ นะคะ
No comments:
Post a Comment