เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปเก็บสตอเบอรี่ที่เซระ เซระเหมือนเป็นเมืองนึง เอ๊ะหรือว่าตำบล ประมาณนั้นล่ะในฮิโรชิม่า ทริปนี้จัดขึ้นโดยเซนเซที่สอนภาษาญี่ปุ่นเรา เนื่องจากตอนที่เราสอบผ่านวัดระดับภาษาญี่ปุ่น เมื่อปีที่เเล้ว เซนเซสัญญากะเราว่าจะพาไปเลี้ยงซูชิเทพ เซนเซต้องเอาของกินมาล่อเพราะว่าเราเป็นคนโง่เเละขี้เกียจอ่านภาษาญี่ปุ่นมาก เเละเซนเซรู้ว่าเราบ้าอยู่เเค่สองเรื่อง คือเรื่องเที่ยวกะเรื่องกิน เลยต้องเอาของกินมาล่อ พอเราสอบผ่านก็ไม่ได้ไปกินซักที สุดท้ายพอเจอหน้ากันเราก็จะทวงเรื่องกินซูชิทุกครั้ง จนเวลาล่วงเลยมาเกือบปี ความหน้าด้านของเราก็ยังไม่ได้กินซูชิซักที อาจารย์เลยปลอบใจพาไปเก็บสตอเบอรี่ก่อน
ตอนเเรกไม่อยากไปมากกกกกก เพราะว่าเราต้องไปกะอาจารย์เเละภรรยาอาจารย์ เอิ่ม มันคงจะเป็นทริปที่สนุกมาก บวกกับช่วงนี้เราต้องรีบปั่นเปเปอร์เเละส่งเปเปอร์เเรกให้่ได้ภายในสิ้นเดือน พอเชคสภาพอากาศ ฝนตกทั้งวันเรายิ่งไม่อยากไป พยายามส่งสัญญาณว่าฝนจะตกนะคะ เเต่ด้วยความตั้งใจอันเเรงกล้าของเซนเซ ถึงฝนจะตกก็จะไปเพราะว่าเราไปเก็บสตอเบอรี่กันในร่ม เเถมมีหยอดท้ายว่าภรรยาเซนเซทำเบนโตะเเสนอร่อยไปด้วย สุดท้ายเราก็ต้องไป
เเต่ทริปนี้มีเซอร์ไพรส์ทำให้เรายิ้มสุด ๆ เพราะสองหน่อ ซากุระจังกับมินามิจังหลานเซนเซไปด้วย เราเคยเจอสองสาวน้อยมาก่อนเเล้วครั้งนึงที่บ้านเซนเซ ครั้งนั้นทำบาร์บีคิวทานกัน
เจอหน้ามินามิครั้งนี้ทักเรามาก่อนเลยว่าจำเราได้เราชื่อ โมโม่ เอิ่ม โมโม่อ่ะเป็นลูกหมาบ้านเซนเซ เซนเซขำใหญ่บอกว่าชื่อเเหม่มซัง โมโม่ที่ไหนเล่า ส่วนเราขำก๊ากกกกก คิดเเง่ดีหน้าตาเราอาจน่ารักเหมือนหมา ฮาาาาาา
ระหว่างทางนั่งรถไปฟาร์มสตอเบอรี่ (รู้สึกว่าไกลมาก) เเต่เราหลับเกือบตลอดทาง ขนาดว่าเสียงสองสาวน้อยเจื้อยเเจ้วก็ไม่สามารถมาทำลายระบบการหลับของเราได้่ พอไปถึง อุเเม่เจ้าาาา ถ้าไม่มาเสียใจเเย่ ทีฟาร์มนี้ปลูกสตอเบอรี่เป็นเยอะมาก ค่าเข้าประมาณพันเยน เเต่เราเข้าฟรีหม่ำฟรีตลอดงาน ทานไม่อั้น เก็บสด ๆ จากต้น เรากะเด็ก ๆ เอนจอยกันมาก ที่หม่ำเข้าไปท่าทางจะประมาณสามสิบลูกได้ รู้สึกปลื้มปิติที่ได้มาเห็นสตอเบอรี่ต้นเป็น ๆ (เว่อร์มาก) ฮ่า ฮ่า
สตอเบอรี่หน้าตาประหลาดมาก เเต่ลูกใหญ่เบิ้ม เเรก ๆ เก็บเเต่ลูกใหญ่ ๆ เเต่จริง ๆ เเล้วลูกเล็ก ๆ เเดง ๆ จะหวานสุด ๆ
ก่อนมาเกิดเรื่องนิดหน่อยที่เกือบจะไม่ได้มาซะเเล้ว มินามิจังปิดประตูรถทับมือซากุระจังเเบบเฉียด ๆ เลือดออกเล็กน้อยดีที่ไม่เป็นไรมาก ตอนเเรกร้องไห้โฮ เเต่ซักพักก็หยุดร้อง พอมาสวนสตอเบอรี่ก็เหมือนจะลืมเรื่องเจ็บมือไปเลย เด็กญี่ปุ่นนี่ือึดดีนะ
รูปนี้ถ่ายคู่กะมินามิจัง ส่วนซากุระจังกำลังสาละวนกับการเก็บสตอเบอรี่อยู่ มือไม้่รวมไปถึงปากเนี่ยเลอะเป็นสีเเดงเต็มไปหมด
เก็บสตอเบอรี่กันเสร็จเราก็นั่งรถต่อกันไปเพื่อชมชิดาเระซากุระ ลักษณะเป็นซากุระห้อยยาว ๆ ลงมาหาดูได้ค่อนข้างยากเเต่ที่สวนนี้เค้าปลูกเอาไว้ทั้งสวนเลย ตอนเเรกโอก้าซังเตรียมเบนโตะมากะเอามาทานกัน เเต่ฝนตกหนักเราเลยได้เเต่เดินเล่นรอบสวนเเล้วก็หิ้วท้องกลับมาหม่ำกันต่อที่บ้าน
ระหว่างทางก่อนถึงบ้านเซนเซ เราเเวะเข้าห้องน้ำกัน สองหน่อเกิดอยากหม่ำมันฝรั่งทอดเราเลยพาไปซื้อ คุณป้าเจ้าของร้านชมว่า ลูกสาวน่ารักจังนะคะคุณเเม่ เอิ่ม หนูยังหาสามีไม่ได้เลยนะคะคุณป้า (คิดในใจ) เเต่หน้าตอนนั้นยิ้มเต็มที่ ฮ่า ฮ่า
สุดท้ายเราก็ต้องขนเบนโตะกลับมาหม่ำกันที่บ้านของเซนเซ ก่อนกลับก็เล่นกับเจ้าโมโม่เล็กน้อย เเต่โมโม่เป็นหมาไฮเปอร์มาก พออุ้มทีก็งับหัว งับหูเราไปเรื่อย ฮ่า ฮ่า
ทริปนี้ขอบคุณเซนเซเป็นการใหญ่เพราะว่าสนุกมาก เซนเซยิ้มดีอกดีใจ พร้อมกับกำชับว่าอย่าลืมทำการบ้านนะ ฮ่วยยยยยย
